പ്രണയത്തിലെ പരിഭവങ്ങളും പിടിച്ചു വലിച്ചടുപ്പിക്കലും അതിന്റെ സുഖവും എന്നാൽ ഞെരുക്കവും ഒക്കെ അനുഭവിക്കുന്ന കാലത്തു താലോലിച്ചിരുന്നു നെരൂദയുടെ ആ വരികൾ : "മൈ ലവ് ഫീഡ്സ് ഓൺ യുവർ ലവ് ബിലോവെഡ്". നിന്റെ സ്നേഹത്തിലാണ് എന്റെ സ്നേഹം
വളരുന്നത് പ്രിയപ്പെട്ടവനേ..

നെരൂദ പറയുന്നത് പോലെ, ഞാനും പലതവണ എന്നോട് തന്നെ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്, അവനോടും .. എന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നത് നീ കുറച്ചു കുറച്ചായി നിറുത്തുമെങ്കിൽ, ഞാനും നിന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നത് കുറച്ചു കുറച്ചായി നിറുത്തും. നീ എന്നെ പെട്ടെന്ന് മറന്നു പോയെങ്കിൽ എന്നെ തിരയരുത്, ഞാൻ എപ്പോഴേ നിന്നെ മറന്നു കഴിഞ്ഞിരിക്കും.. ഇതാണ് പ്രണയം എന്നും പ്രണയമായതു കൊണ്ടാണ് ഇങ്ങനെയൊന്നും കരുതിയിരുന്ന കാലം.

എന്നാൽ പടികൾ ചവിട്ടി കയറി മനസ്സ് മുന്നിലേക്ക് പോകുംതോറും പടവുകൾ മാറുന്നതിനൊപ്പം പ്രണയത്തിനു മറുപ്രണയത്തിന്റെ ഇത്തിൾക്കണ്ണി വേണ്ട എന്നായിരിക്കുന്നു. ഇവിടെ ഇങ്ങുയരത്തിൽ നിൽക്കുമ്പോൾ തൊടാൻ പാകത്തിൽ ആകാശം മാത്രം. മനസ്സിൽ നിറഞ്ഞമരുന്ന ആകർഷണവും സ്നേഹവും. ഒരാൾ അറിയാതെ അയാളോട് പറയാതെ അയാൾ തിരിച്ചറിഞ്ഞിട്ടില്ലാതെ, തിരിച്ചിങ്ങോട്ടു ഒന്നും ആഗ്രഹിക്കാതെ അങ്ങനെയൊക്കെ പ്രണയിക്കാൻ കഴിയുമെന്ന് എനിക്കറിയില്ലായിരുന്നു, ഇപ്പോൾ പ്രണയിക്കും വരെയും.

ഇത് മാഞ്ഞു പോകുന്ന ഒരു തോന്നൽ ആകാം, അല്ലാതാകാം.
പക്ഷെ ഇതെനിക്ക് പുതുമയാണ്.
പറഞ്ഞാൽ അറിഞ്ഞാൽ പകരം തന്നാൽ ഭംഗി ചോരുന്ന പ്രണയം.